Dziś narodził się nam
Zbawiciel, radujmy się, umiłowani!
Nie ma miejsca na smutek, kiedy rodzi się życie;…
nastaje radość z obietnicy niekończącego się życia.
Nikogo ono nie omija, wszyscy mają powód do wesela.
(św. Leon Wielki, papież)
Siostry i Bracia, drodzy Przyjaciele Misji Franciszkańskich,
kontemplując scenę Bożego Narodzenia, jesteśmy zaproszeni do duchowego wyruszenia w drogę, pociągnięci pokorą Tego, który stał się człowiekiem, aby spotkać się z każdym z nas. Zdumieni, odkrywamy, że On nas miłuje tak bardzo, iż jednoczy się z nami, abyśmy i my mogli się z Nim zjednoczyć.
Święty Franciszek posługując się prostotą żłóbka, dokonał wielkiego dzieła ewangelizacji. Jego nauczanie przeniknęło do serc chrześcijan i pozostaje aż do naszych dni jako autentyczna forma prezentacji na nowo piękna naszej wiary
i przekazywania prawdy o Bogu innym ludziom.
Żłóbek prowadzi nas do groty, w której znajdują się Maryja i Józef. Obecność Maryi przywodzi na myśl wielką tajemnicę, gdy Bóg zapukał do drzwi Jej niepokalanego serca. Na zwiastowanie anioła, który prosił Ją, by została Matką Boga, Maryja odpowiedziała pełnym i całkowitym posłuszeństwem. Jej słowa: „Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa!” (Łk 1,38), są dla nas wszystkich świadectwem tego, jak w wierze oddać się woli Bożej. Dzięki temu „tak”, Maryja stała się Matką Syna Bożego. Widzimy w Niej Matkę Boga, która nie zachowuje swego Syna jedynie dla siebie.
Kiedy zbliża się święto Objawienia Pańskiego umieszczane są w żłóbku trzy figurki Mędrców. Obserwując gwiazdę, ci mądrzy i bogaci władcy ze Wschodu udali się do Betlejem, aby poznać Jezusa i ofiarować mu dary.
Patrząc na tę scenę w żłóbku, jesteśmy wezwani do refleksji na temat odpowiedzialności każdego chrześcijanina za bycie ewangelizatorem.
Każdy z nas staje się przynoszącym Dobrą Nowinę tym, których spotykamy, dając świadectwo radości ze spotkania z Jezusem i umiłowaniem Go poprzez konkretne uczynki miłosierdzia. Z pewnością po powrocie do swego kraju Mędrcy opowiedzieli o zaskakującym spotkaniu z Mesjaszem, zapoczątkowując przekaz Ewangelii pośród narodów.
Drodzy przyjaciele misji franciszkańskich, żłóbek należy do miłego
i wymagającego procesu przekazywania wiary. W ten sposób pamiętamy, że – jak zapowiadali prorocy – całe stworzenie uczestniczy w święcie przyjścia Mesjasza. Aniołowie i gwiazdy-komety są znakiem, że my również jesteśmy powołani, by wyruszyć, dotrzeć do groty, adorować Pana i dzielić się Dobrą Nowiną z innymi,
z tymi do których jeszcze Ona nie dotarła.
Wszyscy chrześcijanie, członkowie Kościoła, na mocy samego chrztu świętego są współodpowiedzialni za działalność misyjną. Udział w działalności misyjnej jest oznaką dojrzałości wiary, która przynosi owoce.
Wśród form uczestnictwa wiernych w dziele misyjnym jest modlitwa i ofiara. Modlitwa winna towarzyszyć misjonarzom na ich drodze, aby głoszone Słowo odniosło skutek dzięki łasce Bożej. Z modlitwą trzeba łączyć ofiarę. Liczne są materialne i ekonomiczne potrzeby misji: chodzi nie tylko o budowę kaplic, szkół, mieszkań, ale także o utrzymanie dzieł charytatywnych, wychowawczych
i popierających rozwój człowieka. Kościół misyjny oddaje to, co otrzymuje; rozdaje ubogim to, co inni bracia i siostry w swojej hojności oddają do dyspozycji.
Pragniemy bardzo serdecznie podziękować tym wszystkim, którzy
z poświęceniem składają dary na dzieła misyjne: wasze wyrzeczenia
i współuczestnictwo są niezbędne, aby budować Kościół i świadczyć o miłości.
Życzymy, aby Jezus Chrystus narodzony w grocie i złożony w żłobie stanowił dla każdego z Was i waszych bliskich centrum życia; najwyższym kryterium prawdy i pokojem waszych serc. Niech w Nowym Roku 2022 obdarza Was zdrowiem, napełnia serca radością i entuzjazmem życia. Niech Pan Wam błogosławi.
Sekretarz ds. misji „as gentes” i współpracownicy
Boże Narodzenie A.D. 2021
